Tað gjørdu Mikkjal, Ólavur, Steinbjørn og Jóannes – fýra barndómsvinir, sum altíð hava havt hug at skapa okkurt sjálvir.

Í byrjanini gongur tað ofta skjótt, og alt er spennandi. Hóast tryggingar ikki fylla nógv í hugaheiminum, so eru tær umráðandi at fáa upp á pláss. Eitt stutt prát við tín tryggingarráðgeva hjálpir tær at koma væl frá byrjan og er eisini ein trygd mótvegis avbjóðingum, sum kunnu stinga seg upp á leiðini.

Tí er tað umráðandi, at tú tosar við tín ráðgeva um, hvussu tín fyritøka sær út í dag.

Tað kann vera, at tú hevur gjørt íløgur í fleiri dýr amboð ella eina dýra maskinu. Og so mást tú heldur ikki gloyma teg. Sum sjálvstøðugt vinnurekandi er tað sum oftast tú, sum er inntøkukeldan til fyritøkuna, men hevur tú røttu tryggingarnar, um tú t.d. verður rakt/ur av sjúku ella skaða?

Eisini kann tað vera viðkomandi at hugsa um váðastýring – hvussu stóran váða vilt tú taka á teg? Prísurin á tryggingunum ávirkast nevniliga av, hvussu stóra sjálvsábyrgd, tú hevur.

Og so er ikki at gloyma starvsfólkini. Fyri at skapa trivnað og at varðveita dugnalig starvsfólk kunnu starvsfólkaágóðar ofta vera avgerandi - tú kanst t.d. bjóða tínum starvsfólkum lívstryggingar, vanlukkutryggingar og viðgerðartrygd. Hetta kanst tú sjálvandi eisini tosa við tín ráðgeva um.

Vit mæla til, at fyritøkan velur eitt ávíst starvsfólk, sum samskiftir við tryggingarráðgevan, soleiðis at tryggingarviðurskiftini eru so greið og viðkomandi sum gjørligt.Tryggingarnar hjá eini stórari fyritøku eru ofta tær somu sum hjá eini miðalstórari.

Munurin er vanliga bert tann, at alt er størri í vavi. Tú hevur fleiri starvsfólk, fleiri amboð, fleiri maskinur, fleiri akfør, bygningar, høli o.s.fr.